Паход праз Дулебскія балоты, сакавік 2017
Увесну хочацца нечага новага. Новага паветра, новых прыгод. Але ў маім выпадку, самае цікавае можа быць і побач. Гэта Беларускія балоты.
Выпадкова, убачыў аб’яву ў сеціве пра паход праз Дулебскія балоты, альбо Астравы Дулебы. Пра месца гэтае ўжо калісьці чуў, аднак не надта шмат.
Астравы Дулебы - гэта гідралагічны заказнік рэспубліканскага значэння. У дадатак да шырокага спектра раслін, таксама жывуць тут і чурвонакніжныя жывёлы, такія як, напрыклад, барсук, буры мядзведзь, рысь. Што датычыцца назвы, то непасрэдна вострава, якога з усіх бакоў атачае вада, можна і не знайсці. Аднак астравы там, насамрэч ёсць. І досыць цікава, калі ідзеш па багне, праз некаторы час апынаешся на цвёрдай зямлі з слядамі шматлікіх жывёл, а потым зямля сканчаецца і пачынаецца зноў балота.
Таму, набыўшы гумавыя боты за 27 рублёў, сабраў заплечнік, па якому, дарэчы, даўно ссумаваўся. Бачыліся з ім на сплаве па Іслачы, аднак гэта была кароткачасовая сустрэча. А тое спатканне, якое не магу забыць(паход у Польскіх Татрах), было ўжо год з паловай таму.
Аднак, трэба спыняць нікому не патрэбную балбатню. Пачнем.
Шлях пачынаўся з Аўтазавадской аўтастанцыі ў вечар пятніцы. Утульны аўтобус, якому мы дадалі 50 адсоткаў пасажыраў, і ўвогуле зрабілі дзень, павольна рухаўся да нашага старту, вёскі Дулебы.
Калі быць шчырым, гэта быў мой першы раз, калі шукаць месца для намёта і разводзіць вогнішча давялося ў цемры. А яшчэ я ўнутрана чакаў будучых прыгодаў. Нарэшце намёт, вогнішча, заплечнік, і часам зорнае неба над галавою. Дачакаўся.
Дзень першы
Наступная раніца была ўзорам таго, што сіноптыкі часам не падманваюць. Ну зусім.
Далей пачытаць ды праглядзець фатаздымкі можна тут:
http://staydreamerbro.com/peshie-pohodyi/pahod-praz-dulebskiya-balotyi.html
Начало ручья из родника ? Порой - из души ))
Свежесть первозданная. Интересно как снимками передается настрой группы. Отменный радостный оптимизм. Зажгло.
Цитата сообщения от teodor_mosby отправленного 6 Апр, 2017 в 00:44
Увесну хочацца нечага новага. Новага паветра, новых прыгод. Але ў маім выпадку, самае цікавае можа быць і побач. Гэта Беларускія балоты...
Болота - имунная система, щит ограждающий. От врага и натиска цивилизации. Колыбель, лелеющая твои гены в самобытности и неповторимости. Поход по болоту - своеобразная молитва. Образы памяти всего нажитого приходят в систему, горят ярче, как подсвеченные ранним лучом. Короче - преображение, которому равен по силе лишь поцелуй трепетной любимой. Такие мысли от слога отчета и целебных журавін-фотографий ))
А кстати, не мерзли ноги ?
